Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

«Η δική μου θέση είναι γνωστή»

Θ.Δρίτσας: Η πώληση του λιμανιού παραμένει λάθος

Θ.Δρίτσας: Η πώληση του λιμανιού παραμένει λάθος
  (Φωτογραφία:  Associated Press )
Αθήνα
Εμμένει στην αντίθεση του στη πώληση του λιμανιού του Πειραιά ο αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας κ. Θοδωρής Δρίτσας. Υπενθυμίζεται πως την ίδια θέση έχουν διατυπώσει και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' και Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιά.

Μιλώντας σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά - από το οποίο αποχώρησε πρόσφατα - όπου του απονεμήθηκε το μετάλλιο της πόλης για την πολυετή προσφορά του από τη θέση του επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού «Το Λιμάνι της Αγωνίας» και του δημοτικού συμβούλου Πειραιά ο κ. Δρίτσας σημείωσε: «Η πώληση του λιμανιού παραμένει λάθος. Δεν πρέπει να γίνει. Σε κάθε περίπτωση η δική μου θέση είναι γνωστή. Εγώ δίνω τη μάχη μου από τη θέση που βρίσκομαι, για να πείσω ότι αυτό είναι ένα λάθος. Το ερώτημα είναι, ποιος πρέπει να πεισθεί. Και εκεί υπάρχει μια τεράστια δυσκολία. Όμως, είναι μπροστά μας ένα πεδίο, πέραν από την τελική κατάληξη, που και ο Δήμος Πειραιά και το Δημοτικό Συμβούλιο, πιστεύω ότι πρέπει να έχουν συμμετοχή».

Και τόνισε: «Λιμάνι του Πειραιά, που δεν είναι απλώς λιμάνι, είναι λιμάνι - πόλη και αφορά το μέλλον του Πειραιά στην ολότητά του: έχουμε μπροστά μας εξελίξεις. Η πιεστική επιμονή των δανειστών για εξασφάλιση σίγουρων πόρων εξόφλησης των δανείων, είναι η μία αιτία για τις εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά. Το τεράστιο ενδιαφέρον ισχυρότατων συγκροτημάτων που ασχολούνται με τη λιμενική βιομηχανία, είτε πρόκειται για χώρες σαν την Κίνα, είτε πρόκειται για χώρες σαν τη Δανία ή άλλες χώρες, είναι η δεύτερη αιτία».

Συμπλήρωσε ακόμη για τη σύμβαση παραχώρησης του δημοσίου προς τον ΟΛΠ ότι η παλιά δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. «Μια νέα σύμβαση παραχώρησης προετοιμάζεται, για να επικυρωθεί και για να γίνει και νόμος του κράτους. Αυτό είναι ένα πεδίο οριοθέτησης και της πόλης και των πλουτοπαραγωγικών της πηγών και των παραγωγικών της δραστηριοτήτων κάθε είδους, σε όλο το μήκος από τη Σαλαμίνα μέχρι την πόλη του Πειραιά. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συνεργήσει και η κοινωνία του Πειραιά και ο Δήμος Πειραιά. Και στα ζητήματα της αρχής λιμένων ή του master plan που πρέπει να γίνει για το λιμάνι του Πειραιά και που αυτά πρέπει να γίνουν είτε έτσι είτε αλλιώς, όποια κατάληξη και αν έχουν τα πράγματα, νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό πεδίο που δεν πρέπει να μείνει σε κλειστά γραφεία».

Ο αναπληρωτής υπουργός αναφέρθηκε και στο θέμα της επέκτασης της γραμμής του Τραμ προς Πειραιά λέγοντας ότι «εγώ ήμουν πάντα υπέρ ενός ΤΡΑΜ διαφορετικού από αυτό που εξελίσσεται, αλλά γενικώς με τα μέσα σταθερής τροχιάς παραμένω ένθερμος υποστηρικτής και προωθητής κάθε πρωτοβουλίας, που θα μπορούσε να αποφύγει τις αρνητικότερες εκδοχές και να πετύχει τις βέλτιστες. Νομίζω, ότι με ένα ανεξήγητο αυθαίρετο τρόπο και θα έλεγα και πραξικοπηματικό, πήραν πίσω από την πόλη του Πειραιά, ενώ ήταν κατακτημένο, την υπογείωση των γραμμών του ΗΣΑΠ. Αυτήν τουλάχιστον, δεν πρέπει να την εγκαταλείψουμε. Δεν είναι ένα περιορισμένο ζήτημα. Είναι ένα ζήτημα που αφορά, όχι μόνο ευρύτατο τμήμα των περιοχών της πόλης, αλλά αφορά και το μέλλον της πόλης τις επόμενες δεκαετίες».

Από την πλευρά του Δήμαρχος Πειραιά κ. Γιάννης Μώραλης ευχαρίστησε τον κ. Δρίτσα για τη συνεργασία που είχαν η οποία, όπως είπε, ήταν παραγωγική και θετική παρά τις όποιες διαφωνίες.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Μόρια   13% ΦΠΑ

Μόρια μπλε   23%  ΦΠΑ

Μόρια μπλε σε ροζ βαζάκια  23%  ΦΠΑ και 15% φόρος πολυτελείας.

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Δρίτσας: Υπάρχει διέξοδος;

13:46 | 16 Ιουλ. 2015
Τελευταία ανανέωση 13:47 | 16 Ιουλ. 2015
Απάντηση στο αν υπήρχε ή όχι άλλη διέξοδος η=για την ελληνική κυβέρνηση αναφορικά με την συμφωνία με την Ευρώπη επιχειρεί να δώσει ο Θεόδωρος Δρίτσας σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Ολόκληρο το άρθρο:
Το τραγικό ερώτημα -γιατί εγκλωβιστήκαμε;- φοβάμαι ότι πολιτικά θα μείνει αναπάντητο. Δηλαδή, χωρίς δυνατότητα άρσης του εγκλωβισμού. Γι’ αυτό είναι τραγικό…
Στο πλαίσιο μιας ουδέτερα ορθολογικής και αντικειμενικά «συνεπούς» στάσης, ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να μη συμφωνήσει στο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωζώνης. Να μη δεχτεί το συμβιβασμό. Αμέσως μετά, θα είχε δύο επιλογές. Μόνο δύο. Ή θα κατέθετε την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή θα καλούσε το λαό, να στηρίξει μια Κυβέρνηση εκτός ευρώ. Με ή χωρίς (με αναφορά στο Δημοψήφισμα) εκλογές.
Δεν έχω -νομίζω ότι κανείς δε μπορεί να έχει- την παραμικρή αμφιβολία, ότι και τα δύο θα επιβεβαίωναν τη χρεοκοπία. Και μάλιστα ασύνταχτη. Δεν είναι απαισιοδοξία ή ηττοπαθής προσέγγιση. Είναι η αλήθεια.
Αυτή η υπαρκτή και άμεση απειλή μιας τόσο καταστροφικής εξέλιξης, είναι που μας εκβιάζει. Ούτε ο Σόιμπλε, ούτε η Μέρκελ. Γι’ αυτό και οι ευθύνες μας, είναι τεράστιες. Γιατί, διάολε, εγκλωβιστήκαμε; Τόσο… μοιραίοι είμαστε;
Ναι, χρειαζόμαστε ψυχραιμία. Και ενότητα. Σκληρή και ανελέητη διαπραγμάτευση με τους ίδιους τους εαυτούς μας. Δύσκολα πράγματα, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή. Προς το παρόν τουλάχιστον (για να το απαλύνω, αν και δε γνωρίζω πόσο θα διαρκέσει αυτό το «προς το παρόν»), η τακτική μας -«αυτοί θα υποχωρήσουν, όχι εμείς»- διαψεύστηκε.
Ακόμα πιο σοβαρό: δεν ισχύει πλέον, το Προγραμματικό μας σχέδιο. Αυτό που μας έδωσε το 36%, την Κυβέρνηση, αλλά και το 61% στο Δημοψήφισμα. Έπρεπε να το είχαμε παραδεχτεί από το Φεβρουάριο. Τώρα πια, άλλα σχέδια πρέπει να εκπονήσουμε. Ούτε οι συνεδριακές αποφάσεις μας καλύπτουν. Όλα έχουν αλλάξει καθοριστικά. Χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό σχέδιο. Αλλά πρώτα, πρέπει να σώσουμε, οτιδήποτε σώζεται…
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Δανείζομαι κατ’ αρχήν, τα όσα έγραψε ένας καλός σύντροφος, ο Νίκος Κακλαμάνης από τη Σάμο. Νομίζω πως δίκαιο. Παραθέτω εμβόλιμα το κείμενό του και το προσυπογράφω:
«Να θρηνήσουμε και να εκλογικεύσουμε.
Είναι ημέρες πένθους. Δώσαμε μια μεγάλη μάχη και τη χάσαμε. Κάθε ήττα είναι ένας μικρός θάνατος. Έχουμε δικαίωμα να θρηνήσουμε ελπίδες, προσδοκίες, αυταπάτες, φαντασιώσεις, αγωνίες. Ο θρήνος είναι ανάγκη και λύτρωση. Δεν είμαστε επαγγελματίες. Στην Αριστερά, μας έφεραν πρώτα η ψυχή, το δίκιο, ο καημός των νικημένων προγόνων και μετά η λογική. Θρηνώντας είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε, να εκλογικεύσουμε, να ζυγίσουμε τα πράγματα και να πάρουμε αποφάσεις. Να απαντήσουμε σε σκληρά ερωτήματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε ενωμένοι; Με ποιές προϋποθέσεις; Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο; Δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Δεν υπάρχει χρόνος. Τη μεγάλη συζήτηση θα την κάνουμε αργότερα. Τώρα, σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε ενωμένοι και αν θα υπάρχει αύριο Κυβέρνηση της Αριστεράς.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω τους όρους μιας καταφατικής απάντησης:
  •      Να ομολογήσουμε την αλήθεια. Η συμφωνία είναι ένα απεχθές, αντιλαϊκό μνημόνιο. Δεν περιλαμβάνει, ούτε ένα σημείο στίξης από το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αναγκαστήκαμε να συνθηκολογήσουμε, διότι η άτακτη χρεοκοπία θα οδηγούσε το λαό μας στην πείνα και τον αφανισμό. Δεν εκτιμήσαμε σωστά τα δεδομένα. Υποτιμήσαμε τη δύναμη και την αποφασιστικότητα του αντιπάλου. Δεν επεξεργαστήκαμε εναλλακτικό σχέδιο.
  •      Να συνεχίσουμε ενωμένοι. Δε θα δαιμονοποιήσουμε τη διαφορετική άποψη. Θα σεβαστούμε όλες τις επιλογές. Δε θα μιλήσουμε για προδοσίες και προδότες. Δε θα λειτουργήσουμε τιμωρητικά και εκδικητικά. Δε θα στοχοποιήσουμε συντρόφους και συντρόφισσες. Θα σταματήσει η απαξίωση του κόμματος. Από εδώ και πέρα, οι κρίσιμες αποφάσεις θα παίρνονται από τα Όργανα του κόμματος και όχι από αδιαφανή κέντρα. Όταν ηρεμήσουν τα πράγματα, θα πάμε συντεταγμένα σε Έκτακτο Συνέδριο.
  •      Να κυβερνήσουμε διαφορετικά. Θα προσπαθήσουμε να απαλύνουμε τις συνέπειες της συμφωνίας στους αδύναμους. Θα εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο, να πληρώσουν οι πλούσιοι. Θα συγκρουστούμε ανελέητα με το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό σύστημα εξουσίας. Θα απομακρύνουμε τους υπηρέτες του από κρατικό μηχανισμό και κυβερνητικές θέσεις. Θα προετοιμάσουμε μεθοδικά και ήσυχα, εναλλακτικές λύσεις.
Μια ευρεία συναίνεση σε αυτό ή παρόμοιο πλαίσιο, μπορεί να κρατήσει ενωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ, να διαφυλάξει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να μας κρατήσει ζωντανούς.
Υ.Γ. Το δημοψήφισμα προκάλεσε μια βίαιη ριζοσπαστικοποίηση μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού. Εάν δεν την ενσωματώσει η Αριστερά και δε μετατραπεί σε συνειδητή υποστήριξη ενός προοδευτικού πολιτικού σχεδίου, θα διοχετευτεί στην ακροδεξιά και τους ναζί».
Τώρα τί κάνουμε;
1/. Κάνουμε τα πάντα, για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Είναι η πρώτιστη υποχρέωση και ευθύνη μας. Όσο βέβαια εξαρτάται από εμάς. Γιατί είναι βέβαιο, ότι δεν εξαρτάται μόνο από εμάς.
2/. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.-Οικολόγων/Πράσινων, αναλαμβάνει την ευθύνη να πετύχει τον παραπάνω στόχο-δέσμευση, ως οιονεί Κυβέρνηση «ειδικού σκοπού».
Επισήμανση τεράστιας σημασίας: αυτή την ευθύνη, η Κυβέρνηση μπορεί να την αναλάβει μόνο όσο διάστημα εκτιμάται βάσιμα ότι διαθέτει πλειοψηφική κοινωνική αποδοχή και στήριξη, όπως συμβαίνει σήμερα.
3/. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία (χρηματοδότηση-γέφυρα, συμφωνία, ρύθμιση χρέους), τότε είναι υποχρεωτικές οι εκλογές. Δε μπορεί και δεν πρέπει, καμία Κυβέρνηση να αναλάβει από κει και πέρα, την υλοποίηση του τριετούς προγράμματος, χωρίς λαϊκή έγκριση. Τότε, πάντα βέβαια με μεγάλες εκβιαστικές πιέσεις που δε θα σταματήσουν ποτέ, θα μπορούν να τεθούν με περισσότερη ασφάλεια οι όποιες εναλλακτικές προτάσεις, για έγκριση από τον Ελληνικό λαό.
4/. Στο διάστημα αυτό, όσο κι αν χρειαστεί και με όποιες συνθήκες που καθόλου προβλέψιμες δεν είναι, τόσο οι κομματικές, όσο και οι κοινωνικές λειτουργίες και διεκδικήσεις σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ανασταλούν. Το δίλημμα, όμως, στο οποίο θα καλούνται να απαντήσουν, τόσο το κόμμα, όσο και τα κοινωνικά κινήματα, είναι εάν θα στηρίξουν την Κυβέρνηση, την κυβέρνηση «ειδικού σκοπού».
5/. Εννοείται, τέλος, ότι στο ίδιο διάστημα η Κυβέρνηση και το κόμμα, θα πρέπει να εξαντλήσουν και την παραμικρή δυνατότητα-χαραμάδα, για εντιμότητα και ανιδιοτέλεια και για χτύπημα στη διαπλοκή και τη διαφθορά, για δικαιοσύνη στα βάρη (φορολόγηση των πλουσίων), για στήριξη των φτωχών και των ανέργων με όποια μέτρα αναδιανομής και ισχυρά δίκτυα αλληλεγγύης, για ενίσχυση και αναδιάρθρωση της παραγωγής και τέλος, για υπεράσπιση της Δημοκρατίας που απειλείται από τη διεθνή και εγχώρια ολιγαρχία, αλλά και από τη φασιστική απειλή.
Η ψήφος στη Βουλή και η προσωπική μου στάση
1/. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα έχω το δικαίωμα να εκπροσωπώ τους πολίτες που με (μας) τίμησαν τόσα χρόνια και πολλές φορές. Κρατώ ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά και θέλω να πιστεύω πως είμαι σε θέση να παραλάβω το μήνυμα ανάκλησης της εντολής.
2/. Δεν πιστεύω, πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι Αριστερή, φιλολαϊκή, φιλεργατική λύση. Εάν το πίστευα θα ρύθμιζα πιο εύκολα την εσωτερική μου σύγκρουση. Θα είχα μια διέξοδο, που τώρα δεν έχω. Κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί ότι με τη δραχμή δε θα υπάρχει λιτότητα και όχι μόνο προσωρινά. Ούτε και πιστεύω, ότι το εθνικό νόμισμα θα ισχυροποιήσει την εθνική μας αξιοπρέπεια. Γιατί η διεθνοποίηση της οικονομίας, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας, δεν πιστεύω ότι αφήνει το παραμικρό περιθώριο, για τη θεωρία του «αδύνατου κρίκου», που όταν σπάσει, ραγίζει και το συνολικό οικοδόμημα. Δεν ξέρω, μα την αλήθεια, γιατί εγκαταλείψαμε τη στρατηγική του παγκόσμιου και ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ… Αλλά τί ψάχνω τέτοιες ώρες; Ίσως αν το κάναμε, δε θα ήμασταν κυβέρνηση. Οι αδυσώπητοι εκβιασμοί, όμως, με εκατομμύρια θύματα εργαζόμενους, άνεργους, νέους και συνταξιούχους, θα υπήρχαν και θα επιβάλλονταν.
3/. Δεν είναι διόλου ασήμαντο, ότι -έστω και με αυτόν τον τραγικό εγκλωβισμό- έχουμε ανοίξει δρόμους εναλλακτικής αναζήτησης και αλλαγής συσχετισμών στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Να μην κάνουμε ένα ακόμα λάθος αφέλειας επαναπαυόμενοι, αλλά αυτή την προοπτική πρέπει να την υπηρετήσουμε.
4/. Πιστεύω, πως εάν μπορούμε -ακόμα κι έτσι- να σώσουμε πολύ σημαντικά και εξαιρετικά κρίσιμα διακυβεύματα, όχι για μας, αλλά για την πλειοψηφία των πολιτών (με πρώτο και τεράστιο την αποφυγή της αναπάντεχης χρεοκοπίας), πρέπει ενωμένοι να στηρίξουμε την Κυβέρνηση, το κόμμα και τον Αλέξη Τσίπρα. Όσο μπορεί η καθεμιά και ο καθένας από εμάς, μέσα στις οριακές και οδυνηρές αναμετρήσεις με τους εαυτούς μας και την ιστορία μας.
5/. Για την ψήφο. Κατ’ αρχήν δεν πιστεύω πως μπορεί να τεθεί ζήτημα «κομματικής πειθαρχίας». Είναι ιστορική ψήφος και όλες/όλοι αναμετρόμαστε με σκληρά διλήμματα. Κάνω όμως έκκληση, με βάση και όσα εξέθεσα πιο πάνω, για ψήφο πολιτική και όχι «ηθική». Δυστυχώς, το δίλημμα δεν είναι ηθικό. Εάν ήταν, θα διευκόλυνε τις περισσότερες και τους περισσότερους από εμάς.
6/. Προσωπικά, θα ψηφίσω με βασικό κριτήριο την κατά το δυνατόν αποφυγή της χρεοκοπίας και τη στήριξη της Κυβέρνησης, σύμφωνα με τις σκέψεις που εξέθεσα παραπάνω και με την ελπίδα ότι θα δοθεί στο μέλλον η δυνατότητα στον Ελληνικό λαό, να πάρει πίσω ότι του στέρησαν με τα μνημόνια. Όμως, ρυθμίσεις που έχουν προφανώς μόνιμο και αμετάκλητο χαρακτήρα, θα σκεφθώ πάρα πολύ αν θα τις ψηφίσω.



http://tvxs.gr/news/ellada/le-monde-timoritiko-astathes-kai-ripsokindyno-elliniko-programma

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ


Συμφωνία, λοιπόν, υπό την απειλή του πιο ωμού εκβιασμού και, από ότι φαίνεται, με επαχθέστατους όρους. Πανηγυρίζει το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και νιώθουν δικαιωμένοι οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Θα κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας τις επόμενες μέρες, μόλις έχουμε το πλήρες κείμενο. Τώρα επείγει να αναδιατυπωθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναγκαιότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ.
Η Ελλάδα στο δόκανο της ΟΝΕ
Το δίλημμα που πλανάται από το 2010 πάνω από τη χώρα είναι: ευρώ με μνημόνια και τεράστιο χρέος, ή εθνικό νόμισμα με πολιτική ανάπτυξης και στάση πληρωμών στο χρέος.
Ο πρώτος δρόμος δοκιμάστηκε ολόκληρη την προηγούμενη πενταετία και τα αποτελέσματά του είναι γνωστά. Η συμφωνία επαναφέρει το αδιέξοδο με τον χειρότερο τρόπο.
Ο δεύτερος δρόμος λοιδορήθηκε, δαιμονοποιήθηκε, ποτέ δεν συζητήθηκε σοβαρά. Ακόμη χειρότερα, άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν συναίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει, αρνήθηκαν την ίδια την ύπαρξη του διλήμματος, δηλώνοντας μάλιστα ότι το νόμισμα δεν έχει σημασία.
Η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ χωρίς επαρκή δημόσια συζήτηση, χωρίς τα λαϊκά στρώματα να ενημερωθούν και να κατανοήσουν τι πραγματικά συνέβαινε. Μια δράκα 'εκσυγχρονιστών', με τη στήριξη των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, έβαλαν την χώρα σε ένα σκληρό θεσμικό πλαίσιο, με πολύ υψηλή ισοτιμία και παραποιώντας τα στατιστικά στοιχεία, προσβλέποντας στον αναγκαστικό 'εξευρωπαϊσμό' της. Είναι δύσκολο να βρει κανείς πράξη μεγαλύτερης ανευθυνότητας στην ελληνική ιστορία, αν εξαιρέσουμε τις πολεμικές περιόδους. Έπιασαν την Ελλάδα στο δόκανο.
Η αποτυχία της ΟΝΕ και η ελληνική τραγωδία
Η ΟΝΕ αποτελεί ένα θεσμικό πλαίσιο με ανελαστική λογική που βασίζεται στη λιτότητα και με νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Ως νομισματική ένωση είναι ιστορικά αποτυχημένη και ο λόγος είναι η πολιτική της Γερμανίας να κρατάει τους δικούς της ονομαστικούς μισθούς χαμηλά, δημιουργώντας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και αποσπώντας τεράστια εμπορικά πλεονάσματα. Χρησιμοποιώντας την ΟΝΕ η Γερμανία έχει γίνει ο μεγαλύτερος δανειστής και κυριαρχεί πολιτικά στην Ευρώπη.
Η αποτυχία της ΟΝΕ έχει οδηγήσει στην καταρράκωση της περιφέρειας και είναι θέμα χρόνου να φανεί και η οικονομική και πολιτική ήττα των μεγάλων χωρών του κέντρου, όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Υπάρχει βέβαια ο ψεύτικος μανδύας του ‘ευρωπαϊσμού’ που στη χώρα μας αξιοποιήθηκε κατά κόρον από μνημονιακούς και άλλους. Δεν θα μπορέσει όμως η ιδεολογία της ‘Ευρώπης’ να καλύψει για πολύ την ανελέητη πραγματικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών και κοινωνιών. Η ΟΝΕ έχει αποτύχει και οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα, με τη στρεβλή ανάπτυξη δεκαετιών που υπερτόνιζε τις υπηρεσίες, με το πελατειακό κράτος, τη φορολογική ασυδοσία και την κυριαρχία μιας κάστας ολιγαρχών, έχει κυριολεκτικά συντριβεί εντός του ανελαστικού πλαισίου της ΟΝΕ. Η επιμονή του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών εξουσίας να κρατήσουν τη χώρα με νύχια και με δόντια σε μια αποτυχημένη νομισματική ένωση, ότι κι αν αυτό σημαίνει για τον ελληνικό λαό, πλησιάζει πια τα όρια της τραγωδίας.
Η σκληρή και αδήριτη πραγματικότητα της ΟΝΕ φάνηκε πέραν πάσης αμφιβολίας τις τελευταίες μέρες κι έλαχε στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς να πιεί το πικρό ποτήρι. Εξέλιπαν πλέον οι ψευδαισθήσεις του ευρωπαϊσμού, ακόμη και οι πιο δογματικοί υποστηρικτές του κατάλαβαν ότι 'καλό ευρώ' δεν πρόκειται και δε μπορεί να υπάρξει. Η πραγματικότητα της ΟΝΕ είναι ο Σόιμπλε και οι εκβιασμοί του, η ενεχυρίαση της δημόσιας περιουσίας και η νεοαποικιακή επιτήρηση της χώρας και της κοινωνίας. Δεν υπάρχουν 'ελιγμοί' στο πλαίσιο αυτό, δεν υπάρχει 'κερδισμένος χρόνος' για να γίνουν ριζοσπαστικές τομές στο εσωτερικό της χώρας. Το αδιέξοδο είναι απόλυτο και συνοδεύεται από πλήρη εξευτελισμό.
Και τώρα τι;
Καλά όλα αυτά θα πουν πολλοί, αλλά δυστυχώς δεν έχει υπάρξει προετοιμασία για την έξοδο, δεν υπάρχει σχέδιο, δεν υπάρχει συνειδητοποίηση από πλευράς του ελληνικού λαού.
Είναι αλήθεια ότι δεν έχει γίνει προετοιμασία του λαού για τις δυσκολίες, τις προοπτικές και τη διαδικασία της εξόδου. Απεναντίας, η κατατρομοκράτηση του ελληνικού λαού από τα ΜΜΕ και το μνημονιακό στρατόπεδο δεν έχει προηγούμενο. Πλήρης είναι και η ηθική χρεοκοπία του πνευματικού κόσμου της χώρας. Αλλά ο θυμός από τον εκβιασμό και την εθνική προσβολή που εμπεριέχεται στη συμφωνία, καθώς και η απελευθέρωση της κοινωνικής δυναμικής που έφερε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, μπορούν να έχουν γρήγορα αποτελέσματα στη λαϊκή συνείδηση.
Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν έχει γίνει τεχνική προετοιμασία, πράγμα που καθιστά τη βεβιασμένη έξοδο εξαιρετικά επικίνδυνη. Αυτή ακριβώς ήταν και η βάση του εκβιασμού που άσκησαν με τόση επιτυχία οι δανειστές. Η Ελλάδα φρόντισε να κάνει ότι περνάει από το χέρι της τα τελευταία χρόνια για να ενισχύσει τους δανειστές και να εξασθενίσει τον εαυτό της.
Σχέδιο εξόδου όμως υπάρχει, έστω και με τη μορφή πλοηγού, δουλεμένο από καιρό και επιμελημένο από σειρά οικονομολόγων. Χρειάζεται επικαιροποίηση, καθώς και πληρέστερη επεξεργασία των επιμέρους πλευρών του, αλλά το περίγραμμα και η βασική δομή της διαδικασίας εξόδου με ασφάλεια και ελαχιστοποίηση του κόστους είναι γνωστά.
Το εθνικό νόμισμα δεν είναι φυσικά το μαγικό ραβδί που θα λύσει όλα τα προβλήματα της Ελλάδας. Θα απελευθερώσει όμως τη χώρα από το δόκανο, έστω και με το τίμημα μιας δύσκολης αρχικής περιόδου. Θα της επιτρέψει επίσης να προχωρήσει στις βαθιές τομές στο κράτος, την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και την ανατροπή της κοινωνικής ισορροπίας υπέρ των πολλών, πράγματα που δεν γίνονται μέσα στην ΟΝΕ. Ο ελληνικός λαός θα φανεί έτοιμος να πληρώσει το τίμημα, αν του ειπωθεί η απλή αλήθεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση με μια πολύ επιτυχημένη εκλογική στρατηγική, η οποία όμως κατέρρευσε παταγωδώς στη διακυβέρνηση. Η συμφωνία δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα της χώρας και είναι πιθανόν να αποδεχθεί παντελώς ανεφάρμοστη. Η προοπτική της εξόδου από την ΟΝΕ θα τεθεί ξανά με εξαιρετικά επιτακτικό τρόπο εκ των πραγματων και μάλιστα πολύ σύντομα. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει στα μέλη και στους ψηφοφόρους του να προχωρήσει σε ταχύτατη επανεκτίμηση της πορείας της χώρας και να διαμορφώσει πρόταση εξόδου από την ΟΝΕ με πειστικό τρόπο. Αν δεν το κάνει, οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα γεννήσουν πολιτικά τέρατα.
 
 
 
 http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2015/07/blog-post.html
 

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015


ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: 5 χρόνια μνημόνια & «νέα μέτρα»


Άρθρο της συντακτικής ομάδας του PIreas2day.gr

Πέντε χρόνια μνημόνια και «νέα μέτρα». Τι κατάφερε η χώρα; Να… συζητάει για τα επόμενα μέτρα, σε μια ατελείωτη «διαπραγμάτευση», για τον προσδιορισμό των «επόμενων μέτρων»,  που θα διαλύσουν ο,τι έχει απομείνει στον κοινωνικό ιστό. Θα πούμε «ΝΑΙ», στη συνέχεια της καταστροφής;

Πέντε χρόνια μνημόνια και «μέτρα». Από πότε η ισοπέδωση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας έγινε… μεταρρύθμιση;  Θα πούμε «ΝΑΙ» στη συνέχιση μιας ζωής, χωρίς μέλλον, με όλο και πιο σκληρά «μέτρα»;

Πέντε χρόνια μνημόνια και ακόμα ματώνουμε. Οι εικόνες των συνανθρώπων μας να ψάχνουν στα σκουπίδια, των υποσιτισμένων παιδιών, που λιποθυμάνε στα Δημοτικά σχολεία, αυτών, που κάνουν ουρές στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας, μπορεί να είναι… σωτηρία; Θα πούμε «ΝΑΙ» σε αυτή την δυστυχία;

Πέντε χρόνια μνημόνια και «μέτρα». Τώρα κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει. Τα θυμόμαστε όλα:
    Οι άνεργοι φτάνουν στο 1.272.541 (στοιχείο ΕΛ.ΣΤΑΤ, Μάρτιος 2015)
    Ο αριθμός των αυτοκτονιών παρουσίασε, μετά το 2011, δραματική αύξηση, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Επίσημα, από το 2010 μέχρι και το 2013 έχουν βεβαιωθεί ως αυτοκτονίες 1.895 θάνατοι και εάν υπολογιστούν και οι αυτοκτονίες του 2014 πλησιάζουμε, συνολικά, τις 2.500
    Από την Εκκλησία οργανώνονται καθημερινά 280 συσσίτια, από τα οποία σιτίζονται 499.091 άτομα.
    Το 27% των καταστημάτων της Αθήνας παραμένει κλειστό, με το αντίστοιχο ποσοστό να φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα σε Πειραιά, Καλλιθέα, Νέα Ιωνία ενώ ο μέσος όρος της συρρίκνωσης της εγχώριας αγοράς από την αρχή του 2014 υπολογίζεται σε 59 λουκέτα την ημέρα.
    Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί περικοπές στις αποδοχές τους από 30% έως και 50% ενώ σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ περίπου 1.200.000 εργαζόμενοι αμείβονται με καθυστέρηση από τρεις έως και 12 μήνες, ενώ ιδιαίτερα διαδεδομένο είναι το φαινόμενο της πληρωμής με κουπόνια και σε είδος, γεγονός που θυμίζει απλά συνθήκες Μεσαίωνα!
    Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης κυριαρχούν στην αγορά εργασίας, όπου κυρίως νέοι και νέες απασχολούνται  ακόμη και με μηναία σύμβαση 4ωρης απασχόλησης με 180 ευρώ, δηλαδή 2,25 ευρώ ημερομίσθιο, ενώ την ίδια ώρα, περίπου 1.000.000 εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν, όπως επιβάλλει ο νόμος, επίδομα αδείας. Ακόμη, αυξάνονται συνεχώς οι περιπτώσεις όπου οι εργοδότες δίνουν 100 ή 200 ευρώ το μήνα, αντί για μισθό, λέγοντας πως θα καταβάλλουν μελλοντικά τα υπόλοιπα.
    Τα «κόκκινα δάνεια», που οι πολίτες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν (παλαιά καταναλωτικά και στεγαστικά) ξεπέρασαν τα 100 δισ. ευρώ (στοιχεία του Απρίλη 2015).
    Οι τράπεζες δεν έκλεισαν την περασμένη εβδομάδα. Στοιχεία της ΕΣΕΕ δείχνουν ότι το 95% των αιτημάτων για χορήγηση δανείων σε πολύ μικρές και ΜμΕ επιχειρήσεις απορρίπτεται καθημερινά από τις συστημικές ελληνικές τράπεζες κατόπιν εντολών και κανόνων της ΕΚΤ προς την Τράπεζα της Ελλάδος.
Υπό αυτές τις συνθήκες η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας είναι αδύνατη.

Πέντε χρόνια μνημόνια και αυτοί, που μας οδήγησαν εδώ, εμφανίζονται ως…. σωτήρες. Σημίτης, Καραμανλής (έξι χρόνια μούγγα στη στρούγκα, όταν ο λαός βασανιζόταν), Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς και γύρω απ’ αυτούς Μητσοτάκηδες - Μπακογιάννηδες, Θεοδωράκης και άλλες «ευρωπαϊκές» δυνάμεις μας  ζητάνε για το…. καλό μας να ψηφίσουμε «ΝΑΙ». Τους εμπιστεύεσαι;

ΟΧΙ! Την Κυριακή πρέπει όλοι να δώσουμε αυτή τη απάντηση: ΟΧΙ!

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΕΝΩΣΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΩΝ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.

Tηλ.: 2104614825 - 2104615721 Fax: 2104611273
 E-mail: dockers@otenet.gr www.dockers.gr

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΟΠΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΓΑΤΩΝ Ο.Λ.Π.
ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ 1 & ΚΑΝΑΡΗ, 186 48 ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ- ΠΕΙΡΑΙΑ

Τηλ.: 2104060912 – Fax: 2104060913 E-mail: arx-epoptes@olp.gr

                                                                                                                               Πειραιάς 3.6.15



                                             Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η



Η κατρακύλα της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) της ΓΣΕΕ δεν έχει σταματημό.
Το τελευταίο Δελτίο Τύπου της ολομέλειας ρίχνει ξεκάθαρα νερό στο μύλο της
συμπαράταξης των ντόπιων και ξένων υποστηρικτών των τοκογλύφων δανειστών.
Μετά από την αφωνία χρόνων για τα δεινά που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός, την
στασιμότητα και την αδράνεια στην οποία έχετε θέσει τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα με
τις επιλογές και τις πρακτικές σας, το μόνο που έχετε να πείτε σήμερα είναι ότι το
δημοψήφισμα είναι «ψευδεπίγραφο και διχαστικό»!!!
Κύριοι της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ο κόσμος της εργασίας σας έχει αφήσει πίσω. Για
μια ακόμη φορά επιβεβαιώνετε ότι είστε κατώτεροι των περιστάσεων και οι όποιες
«νουθεσίες» σας είναι για τον κάλαθο των αχρήστων. Οι ευθύνες σας είναι τεράστιες για την
απαξίωση των συνδικάτων και του συνδικαλισμού σαν μέσο διεκδίκησης του κόσμου της
εργασίας. Διαστρεβλώνοντας το ερώτημα του δημοψηφίσματος και υιοθετώντας το
ψευτοδίλλημα ότι δήθεν την Κυριακή ψηφίζουμε για να μείνουμε ή να φύγουμε από την
Ευρώπη, υποστηρίζετε την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη λογική των ευρωπαίων δανειστών.
Ευθυγραμμίζεστε πλήρως με την λυσσαλέα καμπάνια των καναλαρχών, των
ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών που έχουν εξαπολύσει τις τελευταίες για να
αλλοιώσουν και να υπονομεύσουν την ελεύθερη βούληση του λαού μας.
Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι σας γυρίζουν την πλάτη και θα
εκφραστούν ελεύθερα ψηφίζοντας ΟΧΙ στη συνέχιση της λιτότητας και της υποτέλειας. Θα
συνεχίσουν να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο χωρίς τις «συμβουλές» και τη γνώμη σας.

                                           ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ
 Οι ναύτες κατά της ΓΣΕΕ
 

Σκληρή επίθεση κατά της ΓΣΕΕ εξαπολύει με ανακοίνωσή της η διοίκηση της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ), η οποία όπως τονίζει «δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι η χρεοκοπημένη και φθαρμένη στη συνείδηση της εργατικής τάξης ηγεσία (πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) της ΓΣΕΕ με τη χθεσινή της απόφαση συντάχθηκε με το μαύρο αντιδραστικό μέτωπο των εκπροσώπων των πολιτικών – κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων που θέλουν και επιζητούν την υποταγή της χώρας, του λαού και των εργαζομένων στις επιδιώξεις των τοκογλύφων δανειστών».
Στην ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ σημειώνεται ακόμα:
«Με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα δικαιώνουν την άθλια απεργοσπαστική και υπονομευτική τους διαδρομή και δράση που ιδιαίτερα την μνημονιακή περίοδο λειτούργησαν ως πέμπτη φάλαγγα βάζοντας πλάτη να περάσουν οι αντιλαϊκές πολιτικές των υποταγμένων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ, του μεγάλου κεφαλαίου και των τοκογλύφων δανειστών. Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού φέρουν τεράστιες ευθύνες για την στασιμότητα, την οπισθοχώρηση και την αδρανοποίηση των συνδικάτων τα τελευταία χρόνια.
Με την τακτική τους έχουν συμβάλει τα μέγιστα στα κρισιακά φαινόμενα που έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος και έχουν μετατρέψει την κορυφαία οργάνωση των εργαζομένων σε άδειο και άχρηστο κουφάρι στο οποίο τα πρόσωπα που ηγούνται υπηρετούν τα αφεντικά τους και βρίσκονται μόνιμα σε διατεταγμένη υπηρεσία και αποστολή για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους.
Με την χθεσινή τους απόφαση για πολλοστή φορά δικαιώνουν τον τίτλο που τους έχει αποδώσει η εργατική τάξη ως προδότες της υπόθεσης των αγώνων και των δίκαιων διεκδικήσεων των εργαζομένων.

Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι της χώρας δεν πρόκειται να ακούσουν τις νουθεσίες και τις παραινέσεις μιας ηγεσίας που έχει προ πολλού πάρει διαζύγιο από τα συμφέροντα και την πάλη για τα δικαιώματά τους.
Όπως επίσης δεν πρόκειται να υποταχθούν στην επιχείρηση, που οργανώθηκε και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κάτω από την υψηλή καθοδήγηση των ξένων δυνάμεων και αφεντικών τους (Ε.Ε – Η.Π.Α – Δ.Ν.Τ), να τους οδηγήσουν στην ηττοπάθεια, στην ανασφάλεια για να πουν ναι στην καταστροφή τους!!!

Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι θα είναι στην πρωτοπορία των αγώνων για το μεγάλο ΟΧΙ την Κυριακή στις κάλπες και από την Δευτέρα θα συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στις επαίσχυντες αξιώσεις των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που ξετσίπωτα επεμβαίνουν και επιδιώκουν την κατάλυση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της αυτοτέλειας της χώρας την οποία θέλουν να μετατρέψουν σε μόνιμη αποικία χρέους και τον ελληνικό λαό σε πειραματόζωο των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους.
Η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνουν ιστορικές ευθύνες και στην ουσία με τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και άλλων ηγετικών παραγόντων οι οποίοι περιορίζουν το ΟΧΙ από την πλευρά τους σε ένα όχι στην πρόταση των θεσμών και ταυτόχρονα έχοντας στο τραπέζι την δική τους αντιλαϊκή πρόταση και την δήλωσή τους ότι δεν αμφισβητείται κατά οποιοδήποτε τρόπο ο ευρωμονόδρομος, στην πραγματικότητα αυτοϋπονομεύουν το ίδιο το ΟΧΙ και ταυτόχρονα αποκόπτονται από κάθε ριζοσπαστική προοπτική και κινηματική δράση για μια άλλη πορεία για τον λαό και την χώρα μας.
Η κυβερνητική υποταγή στην Ε.Ε και την ευρωζώνη επιφυλάσσει για τον λαό νέα δυσβάστακτα μέτρα και συνέχιση των μνημονιακών καταστροφικών πολιτικών. Η μοναδική διέξοδος είναι η σύγκρουση και η ρήξη με τον ευρωμονόδρομο, η διαγραφή του χρέους και η κατάργηση κάθε παλιάς και νέας μνημονιακής πολιτικής. Αυτό είναι το νόημα, το πολιτικό περιεχόμενο του μαζικού παλλαϊκού ΟΧΙ στις 5/7/2015».


http://www.efsyn.gr/arthro/oi-naytes-kata-tis-gsee 

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΚΑΙ Η ΓΣΕΕ ΨΗΦΙΖΕΙ ΝΑΙ

Τα συνδικάτα της Γαλλίας διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδας

Τα συνδικάτα της Γαλλίας διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδας
Οι τέσσερις μεγαλύτερες γαλλικές συνδικαλιστικές οργανώσεις της ευρύτερης περιφέρειας των Παρισίων διοργανώνουν, σήμερα το απόγευμα, διαδήλωση υπέρ της Ελλάδας. Το ραντεβού έχει δοθεί στην πλατεία της Βαστίλης στις 19:30 ώρα Ελλάδας, με συνθήματα: «στήριξη στον ελληνικό λαό» και «σεβασμό στην κυριαρχία του».
Όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, «η κατάσταση της Ελλάδας είναι σήμερα καταστροφική επειδή χρησιμοποιήθηκε η χώρα ως εργαστήριο εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας». Οι συνδικαλιστές, υποστηρίζουν ότι «εκφράζοντας την υποστήριξη προς τον ελληνικό λαό, δεν αποδεχόμαστε την άρνηση της δημοκρατίας στην Ευρώπη». Το συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται κατά της ιδεολογικής προπαγάνδας σύμφωνα με την οποία είναι μονόδρομος και δεν υπάρχει άλλη επιλογή» υπογραμμίζουν.
Σε ξεχωριστό κείμενο το συνδικάτο CGT που πρόσκειται στο γαλλικό κομουνιστικό κόμμα και είναι το μεγαλύτερο όλων, καταδικάζει «τον αφόρητο εκβιασμό που ασκείται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα».
«Πίσω από την πίεση που ασκείται στον ελληνικό λαό, θέλουν να φιμώσουν το σύνολο των πολιτών της Ευρώπης» καταγγέλλει το CGT.



http://adapokrites.gr/ellada-eidhseis-epikairothta/eidhseis-ellada-epikairothta-video/item/19598-ta-syndikata-tis-gallias-diadilonoun-yper-tis-elladas