ΑΥΡΙΟ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΑΣ

Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2011ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ...
Αλλά ειλικρινά δεν ξέρω για ποιο λόγο να πω. Ησασταν χτες στο Σύνταγμα? Αν ναι ξέρετε. Οι εικόνες που υπάρχουν στο μυαλό σας τα συναισθήματα, και εφόσον έχετε μέσα σας κάτι ακόμα που να μοιάζει μα αίμα κι όχι με φελιζόλ... είναι κοινά. Αν δεν ήσασταν δεν πειράζει. Δεν χρειάζεται να μάθετε. Αν χρειαζόταν θα το έλεγε και η τηλεόραση. Περιμένετε, υπάρχουν συγκεντρώσεις που δείχνει η τηλεόραση. Παστρικές, καλοβαλμένες, νοματαγείς, που μπορεί να κλείνουν το Σύνταγμα αλλά έχουν στυλ, νομιμότητα, πιστοποιητικά ιδεολογικά, έχουν πλάτες. Χτες στο Σύνταγμα μερικοί τυχάρπστοι ήταν. Απολιτικ και άκομψοι. Μερικοί άνθρωποι ήταν. Ασήμαντοι. Δεν μπορούν καν να καυχηθούν τίτλους όπως π.χ. "η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ" Ασε που ο καθένας μας δεν έχει απαραίτητα την ίδια εικόνα για το σημαίνει μεγαλείο.

Είναι εντυπωσιακό να σκεφτεί κανείς πως πλέον στην Αμαλίας μπορεί να σταματάει η κυκλοφορία αλλά κατόπιν συνενόησης. Πριν λίγες μέρες το ΠΑΜΕ στη συγκέντρωσή του έκλεισε για ώρες την Αμαλίας. Αλλωστε δεν υπήρχε γύρω ούτε ένας αστυνομικός. Ούτε για δείγμα που λένε. Γιατί ήταν συγκεντρωμένοι "καθαροί αγωνιστές" με τίμια συνείδηση και συναίσθηση των υποχρεώσεών τους. Ηταν όλα ελεγχόμενα. Χτες αντιθέτως υπήρχαν αρκετοί μεταμφιεσμένοι σε παππούδες, γιαγιάδες, μεσήλικες, μπαμπάδες και μαμάδες με τα παιδιά τους, οι οποίοι όπως καλά ξέρετε είναι εν δυνάμει τρομοκράτες, κουκουλοφόροι και προβοκάτορες όλοι. Γι΄αυτό και είναι τυχάρπαστοι. Γι΄αυτό και δεν έχει καμιά σημασία αν κουτρουβάλησαν τις σκάλες κάτω από τις κλωτσιιές, αν σπρώχτηκαν βίαια.

Από την άλλη πάλι ίσως είμαι άδικη. Γιατί είναι πρωί ακόμα. Στη συνέχεια της ημέρας ο Περισός σίγουρα θα βγάλει ανακοίωση φωτιά που θα στιγματίζει με τρομερό λόγο και φλόγα το τι συνέβη χτες. Το ίδιο θα κάνουν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και οι μαχόμενοι δημοσιογράφοι. Και οι ακαδημαϊκοί και ο πνευματικός κόσμος της χώρας. Και τα συνδικάτα. Είναι νωρίς ακόμα γι΄αυτό δεν είπε και δεν έκανε ακόμα κανείς τίποτα. Και οι συμπολίτες? Οι συμπολίτες δεν ήταν εκεί. Μτά την άγρια καταστολή του Ιουνίου δεν υπάρχουν συμπολίτες διαθέσιμοι. Οι συμπολίτες τώρα οργανώνονται γερά. Ετοιμάζουν αντίσταση μέσα από τους τόπους δουλειάς, τις κομματικές τους οργανώσεις, έχουν στόχους και οραμάτα συγκεκριμένα. Τρόπους δράσης που θα συγκλονλονίσουν το πανελλήνιο. Ποιο πανελλήνιο λέω? Την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Τι δε βλέπετε τίποτα? Υπομονή το βράδυ θα κοιμηθείτε πάλι. Μπορεί να τα δείτε όλα αυτά στον ύπνο σας. Κάτι χρησιμεύουν και τα όνειρα. Με το νου χορταίνει η κόρη.....

Δεν ήσασταν στο Σύνταγμα χτες. Δεν χάσατε και τίποτα. Μερικοί ασήμαντοι ήταν, κανένα μεγαλείο. Γι΄αυτό και τιμωρήθηκαν. Που πας βρε Καραμίχαλε έτσι ασκόπως να βρωμίσεις το χώρο. Τι νομίζεις πως είναι η πλατεία βρε άχρηστε. Χωράφι του παππού σου? Η πλατεία είναι τόπος έκφρασης μεγάλων ιδανικών και συγκέντρωσης ανθρώπων με πιστοπόιητικό νομιμότητας, πλέον. Κάτσε στην άκρη προβοκάτορα, λαμόγιο, περιθωριακέ. Τα πράγματα είναι απλά. Η είσαι με το κυβερνητικό κόμμα, οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να διαμαρτυρηθείς ή είσαι με τα κόμματα της αντιπολίτευσης οπότε θα περιμένεις εντολές της γραμμής.

Ολοι οι υπόλοιποι? Τους τρώει ο λύκος. Πόσο πιο λιανά να στο πει κανείς ρε χαϊβάνι για να το καταλάβεις? Εμείς ήμασταν μια παρέα με μέσο όρο ηλικίας τα 50. Δυο άνεργοι, άλλοι δυο με πετσοκομένο το μισθό στο ήμισυ, άλλος ένας που χάνει το σπίτι από τη τράπεζα και τα παιδιά μαζί. Καθόμασαν χαμηλά στο τέλος στα σκαλιά και παρακολουθούσαμε το σκηνικό σιωπηλοί. Γυρίσαμε σπίτι σιωπηλοί. Γνωρίζοντας πολύ καλά πλέον τι ακριβώς συμβαίνει. Χτες δεν ήθελα να κατέβω. Ημουν 40 μέρες στο σύνταγμα συνέχεια με τους αγανακτισμένους και δεν βγήκε πουθενά. Οπότε χτες με τραβολόγησαν δεν ήθελα να πάω. Σήμερα όμως ξέρω πως η πιο χρήσιμη μέρα από όλες όσες έζησα ήταν η χθεσινή. Για να σβήσει μέσα μου κάθε ίχνος αμφιβολίας για το κάθε τι.

Είναι ωραίο να ξυπνάς το πρωϊ χωρίς να συνεχίζεις να κοιμάσαι. Χτες πηγαίνοντας είχα μια έχθρα μέσα μου για τις κυβερνητικές επιλογές, για το τι έχουν κάνει και τι κάνουν. Για τη καταπάτηση των δικαιωμάτων μας και το ξεπούλημα της χώρας. Γυρίζοντας πίσω αυτή η έχθρα είχε έρθει σε δεύτερο επίπεδο. Πάνω στον αφρό της σκέψης μου κυριαρχεί τώρα ένα άλλο συναίσθημα. Αηδίας. Για ποιούς? Για πολλούς. Σε ένα κράτος τελικά που καταρρέει ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη? Εκείνοι που κάνουν το λαό να στενάζει ή εκείνοι που τον συγκρατούν πειθήνιο και συμαζεμένο (με διάφορα τεχνάσματα....)

Αν βλέπατε έναν άντρα να ξυλοφορτόνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ποιον θα σιχαινόσασταν περισσότερο? Αυτον ή το περιβάλλον που θα κοίτάζε χωρίς να κάνει τίποτα? Απλό δεν είναι? Προσωπικά λέω να ξεσκονίσω κάτι βιβλία που έχω αφήσει στην άκρη τόσο καιρό και μου έχει λέίψει το διάβασμα, επίσης έχω μια σειρά από ταινίες που πρέπέι να δω στο dvd μου, και να μελετήσω το προσωπικό μου τρόπο επιβίωσης ο οποίος είναι απλός και καθόλου κουραστικός. Οταν ο ελληνικός λαός αποφασίσει τι εννοεί με τη λέξη μεγαλείο, αν εννοεί κάτι εδώ είμαστε πάλι. Αλλιώς έχω κουραστεί να παριστάνω το μαλάκα. Ειλικρινά δεν βλέπω για ποιο λόγο. Αλλωστε είμαι απολιτίκ, όσοι από εσάς είσαστε σοβαρά πολιτικοποιημένοι και περήφανοι ιδεολόγοι προχωρείστε δυναμικά και αποφασιστικά όπως κάνετε μέχρι τώρα. Και προσοχή μη σκιστεί κανένα καλσόν!!

ΥΣ. Το κείμενό μου δεν απευθύνεται σε όλους εκείνους , όσοι κι αν είναι, που αγωνίζονται και κάνουν ειλικρινά ότι περνάει από το χέρι τους με τις δυσκολότερες συνθήκες που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Το κείμενο γράφτηκε υπό τη σκέψη όσων ακόμα θέλουν να παραμυθιάζονται και να συνεχίζουν να διαθέτουν τον ευαυτό τους υποχείριο σε διαφοόρου τύπου προδότες. Ναι σήμερα μπορώ να τη λέω αυτή τη φράση χωρίς καμιά τύψη. Προδότες.

ΑΠΟ VASILIKOSBLOGSPOT.COM