Άλλο να δίνεις στην τρόικα αριθμούς, 2.500 από την ΕΡΤ, 3.000 από τους καθηγητές, 4.000 από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλο να της δίνεις ονόματα. Οι αριθμοί είναι ψυχροί, μπορείς να...
τους βάλεις σε μια τάξη, μπορείς ακόμη και να τους αγνοήσεις. Τα ονόματα όμως είναι ατίθασα, όσο σφιχτά και να κλείσεις τα μάτια σου, δεν μπορεί να μη δεις ότι κρύβουν πίσω τους ανθρώπους, ο Γιάννης, η Μαρία, ο Θανάσης, η Κατερίνα, 12.500 νοματαίοι με σάρκα και οστά, με παιδιά, με γονείς, με αδέρφια, με γείτονες, με φίλους. Πίσω από κάθε όνομα κρύβονται άλλα πέντε, άλλα δέκα, οι 12.500 γίνονται αίφνης 50.000, 100.000, 150.000.
Ήθελα να ήμουνα από μια μεριά να δω τα μούτρα εκείνων που έδιναν τα ονόματα των απολυμένων στην τρόικα. Δεν τα έδωσαν μόνο ο Μητσοτάκης και η Χριστοφιλοπούλου, τα έδωσε κι ο Σαμαράς, κι ο Βενιζέλος, και το Υπουργικό Συμβούλιο, και οι βουλευτές που πρόκειται να ψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο. Να ήμουνα από μια μεριά, όχι πολύ κοντά, μην πάθουμε και τίποτα, να δω αν κύλησε ένα δάκρυ, αν συσπάστηκε έστω ένας μυς την ώρα που υπέγραφαν την καταδίκη των ανθρώπων.
Για καταδίκη πρόκειται και το γνωρίζουν καλά. Τι θα κάνει ο Βαγγέλης, ο πενηντάχρονος σχολικός φύλακας που θα χάσει ξαφνικά τη δουλειά του, μετά από είκοσι χρόνια; Ποιος θα τον πάρει στη δούλεψή του σε μια αγορά που κάνει χίλιες απολύσεις την ημέρα; Δεν είναι μόνο μεσήλικας, δεν είναι μόνο ανειδίκευτος, είναι και άχρηστος με τη βούλα του κράτους. Τον έβγαλε άχρηστο ο Μητσοτάκης, ο χρήσιμος Κυριάκος, ο γιος του Κώστα, ο αδελφός της Ντόρας.
Τα 'φερε η τύχη, την απόλυση του Βαγγέλη να την υπογράψει ο άνθρωπος που τον προσέλαβε πριν από είκοσι χρόνια, ο νεαρός τότε βουλευτής Θεόδωρος Μέγκουλας. Ο Βαγγέλης πούλησε την ψήφο του στον Μέγκουλα για οκτακόσια ευρώ τον μήνα, ο Μέγκουλας την αγόρασε την ψήφο, την τόκισε και με την υπεραξία της έγινε υπουργός. Σήμερα ο Βαγγέλης πετιέται στον δρόμο, επειδή κάποτε πούλησε την ψήφο του κι ο Μέγκουλας, που με την ψήφο εξασφάλισε αξιώματα και μεγαλεία, και μίζες, παραμένει στη θέση του, απολύει τον Βαγγέλη και διά της απολύσεως εξασφαλίζει αξιώματα και μεγαλεία, και μίζες.
Στις «Πεθαμένες ψυχές» του Γκόγκολ, οι γαιοκτήμονες κατέγραφαν ως ζωντανούς τους νεκρούς δουλοπάροικούς τους για να πάρουν αυξημένη επιδότηση από το κράτος. Κάθε ψυχή μουζίκου, δέκα ρούβλια, άντε στην υγειά του συγχωρεμένου του Προκχόροφ. Σήμερα, οι δικοί μας γαιοκτήμονες δίνουν στην τρόικα καταλόγους με πεθαμένους για να πάρουν αυξημένη δόση. Κάθε ψυχή σχολικού φύλακα δέκα χιλιάδες ευρώ, άντε να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον καημένο τον Βαγγέλη.
Γιώργος Ανανδρανιστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου