Πρέπει να ξέρεις ότι ο χαλίφης συνήθως έχει πλεονέκτημα σε σχέση με τον βεζύρη που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Αντί λοιπόν να ανακατεύεσαι σε πράγματα που δεν ξέρεις και να πυροβολείς ανθρώπους που έρχονται να πάρουν ένα μεροκάματο (κουτσουρεμένο και με χίλιους κινδύνους) χωρίς γκρίνιες και ζημιές και να πάνε στην οικογένειά τους γεροί , ηρέμησε ,άσε τις υστερίες και αν και όταν έρθει η ώρα σου από Ιζνογκούντ να γίνεις Χαρούν Ελ Πασάχ θα είμαστε οι πρώτοι που θα σου στείλουμε λουλούδια.
Φιλάκια.
6 σχόλια:
Στην προσπάθειά του να γίνει χαλίφης της Βαγδάτης, ο Ιζνογκούντ επιστρατεύει μάγους, τζίνι, στρατιώτες, χαλιά, μαγικά φίλτρα και λυχνάρια, έως και ανθρώπους που έφτασαν από το μέλλον.
Ο δικός μας Ιζνογκούντ δεν είναι τόσο προχωρημένος
ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ....OCEANOS!!!
http://youtu.be/IfnQaZbxLUY
Ιζνογκούντ είναι βεζίρης, δηλαδή ήδη γαμεί και σπέρνει, αλλά δεν είναι ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο από το να γίνει χαλίφης, απόλυτος άρχων της.... , και να μην πρέπει άλλο να είναι δουλοπρεπής απέναντι στον μοναδικό Ποντιο. Οπότε η έκφραση σημαίνει κάποιον άπληστο, που θέλει κάτι ακόμη περισσότερο από αυτό που έχει, που είναι ικανός να πατήσει επί πτωμάτων για να το πετύχει, και που αυτό του έχει γίνει μονομανία, με αποτέλεσμα να θεωρείται πρωκτικάντζα.
1. πρωκτικάντζα
Κατά την φροϋδική ανάλυση, τα 3 βασικά στάδια που, ως μικρά παιδιά, οφείλουμε να διανύσουμε με επιτυχία ώστε να ολοκληρωθεί το πολιτισμικό μας στάτους, είναι το στοματικό (τα πάντα περνάνε από την επαφή με το στόμα), το πρωκτικό (η ηλικία ελέγχου των σφιγκτήρων, δηλ. το κόψιμο της πάνας) και το γενετικό στάδιο. Αν κάτι μέσα μας δεν πάει καλά στις κρίσιμες αυτές στιγμές, τότε μπορεί να καθηλωθούμε σε κάποια από τα στάδια αυτά και να διαμορφώσουμε αντίστοιχο χαρακτήρα με νευρωσούλες και υστερίες κλπ. Αν καθηλωθούμε στο πρωκτικό στάδιο, γινόμαστε χαρακτήρες που θέλουν να τα ελέγχουν όλα στη ζωή τους και σε αυτή των άλλων. Η παρερμηνεία της ονομασίας «πρωκτικό στάδιο» μας κάνει και χαρακτηρίζουμε ως «πρωκτικό» τύπο ή πρωκτικάντζα τον σιχασιάρη, τον ψιλο-λουγκρίδη, τον υπερβολικό, τον φοβιτσιάρη (που του φεύγουν ή που φοβάται μην πονέσει), τον σπαστήρα κττ., μάλλον γιατί η λέξη μάς παραπέμπει σε μια διαφορετική κυριολεξία (πχ. ό,τι έχει γίνει και με τη λέξη «σπαστικός»). Το παράδοξο είναι πως δεν χρησιμοποιείται από τις Γιαλόμες αυτή η λέξη.
Δημοσίευση σχολίου