Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Το ΠΑΣΟΚ επωάζει αμέριμνο το αυγό του φιδιού…

Από κάποιο καπρίτσιο της Ιστορίας (η οποία, εκτός του ότι επαναλαμβάνεται, συνήθως ως φάρσα, τιμωρεί ανελέητα όσους την περιφρονούν) οι προγραμματικές δηλώσεις της εθνοσωτήριας κυβέρνησης ΠΑ-ΣΟΚ – Ν.Δ. – ΛΑΟΣ συνέπεσαν με την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Ίσως δεν υπάρχει πιο παραστατική εικόνα της χρεοκοπίας του μεταπολιτευτικού σκηνικού από το γεγονός ότι ο Χρήστος Παπουτσής, ένας από τους εξεγερθέντες του Πολυτεχνείου το 1973… εξελίχθηκε σε υπουργό Προστασίας του Πολίτη (το ιστορικό «Δημόσιας Τάξης» ακούγεται καλύτερα), είναι ομοτράπεζος στο Υπουργικό Συμβούλιο με τον Βορίδη, τον Άδωνι, τον Γεωργίου και τον Ροντούλη, σε μια κυβέρνηση που λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τον Καρατζαφέρη. Συμπέρασμα: Η Ακροδεξιά τώρα (38 χρόνια μετά) δικαιώνεται!

Τις προηγούμενες δύο μέρες, στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων, ακούσαμε στη Βουλή πολλούς πανηγυρικούς, θα σταθούμε μόνο σε δύο – τρεις αποστροφές του λόγου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος είδε στη συγκυβέρνηση με τον ΛΑΟΣ (και τη Ν.Δ.) την ανατολή ενός νέου πολιτικού πολιτισμού, ο οποίος, όπως είπε, μας επιβάλλει να ξαναγνωριστούμε. Με ποιον; Με τον Καρατζαφέρη και τον ΛΑΟΣ;

Πάντως, αν για κάτι δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, είναι πως έχει φροντίσει να κρύψει τις πεποιθήσεις του. Ως προς αυτό έχει υπάρξει κρυστάλλινος! Ας απολαύσουμε τις – συνοπτικές – συστάσεις του μέσα από τον λόγο και τα γραπτά του ίδιου (σ.σ.: τα συλλέξαμε από δημοσιεύματα της «Ελευθεροτυπίας» και του «Ριζοσπάστη»).

Σε συνέδριο του κόμματος του, σε «διάλογο» με τους συνέδρους, ο Καρατζαφέρης ξεκαθαρίζει: «Με ρωτούν «κ. Καρατζαφέρη, είστε με την 21η Απριλίου;». Απαντώ: Με την 21η Απριλίου ήμουνα. Με την 22α Απριλίου δεν ήμουνα. Διότι την 22α Απριλίου έπρεπε οι φαύλοι να έχουν πληρώσει. Αυτό ήταν το λάθος. Αυτό το λάθος πληρώνουμε σήμερα». Οι οπαδοί σηκώνονται όρθιοι και κραυγάζουν

«Ε-πα-νά-στα-ση». Λίγο νωρίτερα είχε ακουστεί και το συμβολικό «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Στην αρθρογραφία της εφημερίδας του «Άλφα 1» ο Καρατζαφέρης επιδιώκει τη συστηματική παραχάραξη της Ιστορίας εξαγνίζοντας τη χούντα των συνταγματαρχών. Σε αφιέρωμα της για την 21η Απριλίου, η «Άλφα 1» διεκτραγωδεί την προδικτατορική κατάσταση («Ποια δημοκρατία; Του Πέτρουλα; Των Λαμπράκηδων; Του ΑΣΠΙΔΑ;») και εξυμνεί τα «επιτεύγματα» της χούντας («Λογοκρισία; Φυσικά. Σε ποιους; Σε αυτούς που οι δημοκρατικοί αγανακτισμένοι πολίτες βάζανε μπουρλότο στις εφημερίδες τους μπροστά στα γραφεία τους; Φόβος; Ποιος φόβος; Που κοιμόντουσαν τα νοικοκυριά με ανοικτές τις μπαλκονόπορτες τους ή ακόμα στον κήπο χωρίς μανδρότοιχους; Που περπατούσαν όποια ώρα του 24ώρου ήθελαν ανενόχλητοι; Χωρίς εγκληματίες, χωρίς λαθρομετανάστες, χωρίς ληστές και βιαστές; Ποια πέτρινα χρόνια της χούντας; Όταν δεν υπήρχε ούτε 0,5% ανεργία; Όταν για να βρεις άστεγο εργάτη έπρεπε να ψάχνεις με το φανάρι του Διογένη; Όταν το δολάριο είχε 30 δρχ. σταθερά για πολλά χρόνια; Όταν η λίρα είχε σταθερή τιμή 300 δρχ.;».

Συγκρίνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας από τη χούντα και από το ΠΑΣΟΚ η εφημερίδα του Καρατζαφέρη γράφει το 2002: «Ε, λοιπόν, φίλοι αναγνώστες, ζήσαμε μια δεκαετία δημοκρατίας με το «πουλί» του Ανδρέα να διαμορφώνει πολιτική (θυμηθείτε περιπτώσεις συζύγων διοικητών τραπεζών και υπουργών) και ζήσαμε μια επταετία με το πουλί της χούντας να ξεπετάγεται από τις στάχτες. Συγκρίνατε και κρίνατε: Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών ή Ελλάς Αλβανών Λαθρομεταναστών; Λαλιώτης ή Παττακός στα δημόσια έργα; Μακαρέζος και καθηγητής
Κουλής στα οικονομικά ή Γιάννος και Χριστοδουλάκης; Έλληνες Αξιωματικοί ή Σιωνιστές Αξιωματούχοι;».

Από κάποιο καπρίτσιο (ή μάλλον περιφρόνηση της Ιστορίας) σήμερα το ΠΑΣΟΚ επωάζει αμέριμνο το αυγό του φιδιού…

Πηγή: «Ποντίκι» 17/11/2011

1 σχόλιο:

jean είπε...

Εμείς όμως υπάρχουμε. Υπήρξαμε αυτά τα τελευταία χρόνια της σιωπής και της συνενοχής ενεργοί όσο μπορούσαμε και όπου οι διαδικασίες επέτρεπαν. Υπάρχουμε, ένας ολόκληρος κόσμος που την πολιτική του ένταξη στη σοσιαλδημοκρατία καθόρισαν αρχές και ο βολονταρισμός που τις συνοδεύει, δίχως επαγγελματική σχέση με την πολιτική, χωρίς υποταγή σ’ένα σύστημα εξουσίας που απεχθάνεται την ελεύθερη συνείδηση.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι οι οποίοι δεν είναι όλοι ίδιοι, έχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλοι, καθ΄ένας με τον τρόπο του, θέλουν να εισπράξουν τη δυσαρέσκεια του κόσμου του αποσυντιθέμενου ΠΑΣΟΚ.
Όλοι εμείς δεν παραιτούμαστε ούτε από τις ριζοσπαστικές σοσιαλδημοκρατικές μας αρχές ούτε από την διαδρομή μας. Δεν αρνιόμαστε το φορτίο της ιστορίας και την εμπειρία που μας ενώνει.