Ανόητε χαιρέκακε...
Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.
Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.
Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι...
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.
Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια...
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις...
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.
Ανόητε χαιρέκακε!
yianniskotsiras.blogspot.gr
Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.
Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.
Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι...
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.
Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια...
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις...
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.
Ανόητε χαιρέκακε!
yianniskotsiras.blogspot.gr
2 σχόλια:
ράφει ιστορία η σημερινή κυβέρνηση με το λουκέτο στην ΕΡΤ. Ιστορία δύο επιπέδων. Διότι δεν γίνεται μόνο η πρώτη στην ιστορία που κλείνει την ΕΡΤ. Είναι και ο τρόπος της που γράφει ιστορία. Ο τρόπος που θα διδάσκεται ως παράδειγμα όταν κάποιος θα θέλει να παραδώσει το “πώς να χάσεις ένα δικό σου παιχνίδι” μάθημα της πολιτικής.
Καμμένη ολοσχερώς ήταν εδώ και χρόνια η ΕΡΤ στη συνείδηση του μέσου Ελληνα. Πρόκειται πιθανόν για την πιο καμμένη από κάθε άλλη κρατική επιχείρηση. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έβριζε δεκαετίες τώρα για τα υποχρεωτικά διόδια που πλήρωνε για έναν δρόμο που όχι απλώς δεν ήθελε να χρησιμοποιεί αλλά του προκαλούσε και οργή και αηδία κάθε τι που διάβαζε, άκουγε ή αντιλαμβανόταν ότι συνέβαινε στην ΕΡΤ.
Υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν λίγοι, και σίγουρα πολύ λιγότεροι από όσοι σήμερα αυτοί που θα εναντιώνονταν σε αυτή την κυβερνητική επιλογή, εφόσον αυτή είχε γίνει με τρόπο. Κι ήρθε ο Σίμος Κεδίκογλου να χαράξει νέο δρόμο στη διαχείριση μιας ιστορικής απόφασης. Με μια τηλεοπτική εμφάνιση βγαλμένη από τα high lights των καθεστώτων, με ύφος μονάρχη, με στόμφο δικτάτορα, με εκφορά λόγου που έδινε εντύπωση ανθρώπου που βρίσκεται στην απόλυτη διέγερση, κατάφερε να αναγκάσει εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες να μην ακούσουν καν τα κυβερνητικά επιχειρήματα, την τεκμηρίωση της απόφασης. Και κάπως έτσι η Ελλάδα έχει γεμίσει σήμερα από ανθρώπους που αρνούνται το δικτατορικό νταβατζιλίκι, το “θα στο κλείσω και δεν θα προλάβεις να πεις και κιχ, τώρα!” σοκ που δέχθηκαν χθες το απόγευμα. Από ανθρώπους που εναντιώνονται στην απόφαση ενώ είναι σύμφωνοι με την ουσία της. Φαινόμενο ιστορικό. Ο κόσμος να λέει όχι, όχι επειδή διαφωνεί με την ουσία αλλά επειδή δεν σηκώνει άλλο νταβατζιλίκι.
Αν αυτή η απόφαση είχε τεθεί σε δημοψήφισμα, το ποσοστό υπέρ της “συρρικνώστε επιτέλους τον προϋπολογισμό, το κόστος ζωής της ΕΡΤ και φτιάξτε μια μικρότερη, που τουλάχιστον δεν θα μας κοστίζει τόσο πολύ για να κάνετε εσείς τα ρουσφέτια, τις ρεμούλες σας και την προπαγάνδα σας” θα ξεπερνούσε το 90%. Και προφανώς αυτή η αίσθηση έφερε την ΕΡΤ στην πρώτη θέση της λίστας των λουκέτων. Η κυβέρνηση όμως κατάφερε να χάσει σ' ένα τόσο εύκολο, σε ένα δικό της παιχνίδι. Να χάσει επειδή δεν είχε τρόπο, δεν είχε σχέδιο. Κι επειδή επέλεξε να βάλει μπροστά στην κάμερα για εκπρόσωπό της σε μια τόσο ιστορική στιγμή έναν άνθρωπο που έδειχνε έως και να ηδονίζεται για το “την κλείνουμε τώρα, το βράδυ, τέλος, δεν προλαβαίνεις να βγάλεις κιχ” κυβερνητικό νταβατζιλίκι. Εναν τύπο που δεν είχε στον λόγο και τη γλώσσα του σώματός του ούτε καν τον σεβασμό που όφειλε απέναντι σε μια ραδιοτηλεόραση από την οποία έφαγε ψωμί για μια 5ετία. Εναν τύπο που εξαιρούσε τον εαυτό του από την συζήτηση των ευθυνών μολονότι έκανε τα ίδια με τους προκατόχους του, και μάλιστα τώρα, στην εποχή των Μνημονίων. Εναν τύπο μου δεν ντράπηκε να μας μιλήσει για το χαράτσι που θα γλιτώσουμε, των 7 ευρώ, την ώρα που μας φορά ασάλιωτα τα χαράτσια των χιλιάδων ευρώ, το ένα πίσω από το άλλο. Εναν τύπο που δεν έδειξε καν να λυπάται για την ΕΡΤ παρ' όλο που υπήρξε δημοσιογράφος. Εναν τύπο που δεν θυμόταν καν ότι πριν από λίγο καιρό δήλωνε ότι δεν υπάρχει λουκέτο για την ΕΡΤ και νόμιζε ότι θα μας διαφύγει το ότι παίζει με τη νοημοσύνη μας. Εναν τύπο που λειτούργησε δίχως τη συνείδηση ότι σε εκείνα τα λεπτά μπροστά στην κάμερα έπαιζε με τη Δημοκρατία μας. Σίμο Κεδίκογλου, είσαι πολύ ωραίος τύπος κύριέ μου!
ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΟΜΑΖΟΥΜΕ...
Δημοσίευση σχολίου