ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ DEBTOCRACY review

Ένα θα πω:

ΜΟΥ ΣΤΡΑΒΩΣΕ Η ΜΑΣΕΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ.

Καταρχήν ντοκιμαντέρ είναι πραγματικότητα και Τέχνη μαζί. Και αν χρειαστεί, πυρωμένο σίδερο στον εγκέφαλο αποκαλύπτοντας αλήθειες.

Το 'Debtocracy' δεν ήταν τίποτε από αυτά. Δεν περίμενα βέβαια ένα low budget αριστούργημα όπως το Koyaanisqatsi. Όμως το τελευταίο που ήθελα να δω, ήταν κάτι που θύμιζε ξεμαλλιασμένο τηλεοπτικό ρεπορτάζ.

Το δε στόρι του project γνωστό: Οι κακοί ξένοι, η ευρωζώνη, οι πολιτικοί με τα οικονομικά θελήματα, τα ξεπουλημένα ΜΜΕ, ο οργισμένος λαός, και γενικά, η χώρα από το κακό στο χειρότερο.

The end.

Όλα αυτά πλασαρισμένα με συρραφή από κλιπάκια και εικόνες που έχουμε δει στο Youtube και στα blog 100000 φορές πριν. Ενδιάμεσα, κάτι άθλια κινούμενα σχέδια του 50' που υπογραμμίζουν την ιστορία. (Σκηνοθετάρα μου, γάμησες, γαμώ τις πρωτοτυπίες!). Μαζί με τις απαραίτητες αναλύσεις επιστημόνων-διανοούμενων-φωταδιστών, που όμως έχουν τόσο ενδιαφέρον, όσο μια δίωρη διάλεξη για το feng shui.

(Εσύ που είπες "μα έχει ενδιαφέρον το feng sui" ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ!).

Και φυσικά, κάπου εκεί σκάει μύτη η alternative, πολιτικά ορθή Αριστερά να ανάψει ένα κερί στο τούνελ για να υπάρξει φως. Όνειρα γλυκά. Zzzzz...

Κάπου στα credits τέλους, συνειδητοποιώ ξαφνικά, ότι από τη βαρεμάρα, δεν παρατήρησα αν έγινε αναφορά στο 80% των Ελλήνων που ψηφίζουν σταθερά εδώ και σαράντα χρόνια τα ίδια καθάρματα που τους γαμάνε τον πάτο.

(Όχι τίποτε άλλο, αναγκάζομαι να συμπλεύσω με τη θέση των κουκουέδων που σκυλιάζουν ότι το ντοκιμαντέρ αποφεύγει να αναφέρει τη βασική αιτία των δεινών, που είναι το λυσσαλέο κυνήγι του προσωπικού κέρδους).

Και ναι, το ξαναλέω: ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ με το 'Debtocracy'. Γιατί ΟΚ, προσπερνώ ότι μου αναμασάς τα αυτονότητα. Προσπερνώ ακόμη και το ότι είσαι κότα και δεν εκφράζεις τολμηρή άποψη. Όμως τουλάχιστον δείξε λίγη τέχνη ρε γαμώτη μου! Τράβα μου τον κερατοειδή στην οθόνη! Αφού δεν αξίζει το περιεχόμενο, βάλτο σε καλή συσκευασία!

(Και όχι, δεν σε σώζει που επιστράτευσες τον πιο υπερτιμημένο μουσικό των τελευταίων 20 ετών -μετά τους Dream Theater: Τον Αγγελάκα!)

http://tragikon.blogspot.com/