συνεντευξη του χαρη παμπουκη στην καθημερινη

Για την Cosco

Ανάλογη είναι η προσέγγισή του και στο ζήτημα του Πειραιά: «Η συμφωνία έχει υπογραφεί μεταξύ του ΟΛΠ και της Cosco, δεν είναι θέμα της κυβέρνησης. Δουλειά της κυβέρνησης είναι να διευκολύνει την επίλυση του προβλήματος της εφαρμογής της συμφωνίας, είτε manu militari (διά της βίας) είτε δίνοντας την ευκαιρία στις εμπλεκόμενες πλευρές να αποφασίσουν τη λύση. Επιλέγουμε τη δεύτερη προσέγγιση, όμως η λύση πρέπει να βρεθεί εντός συγκεκριμένων ορίων: της τήρησης της συμφωνίας και της τήρησης του νόμου. Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που πρέπει να έχουμε υπ' όψιν: Η Κίνα είναι μια πάρα πολύ σημαντική χώρα».

Τον ρωτώ αν υπήρξε, πράγματι, εκ των δικηγόρων της Cosco, όπως καταγγέλλεται μέσω δημοσιευμάτων. «Συναντήθηκα δύο φορές μαζί τους, με σκοπό να υπάρξει συνεργασία. Για πολλούς λόγους, δεν προχώρησε η συνεργασία. Δεν πήρε ποτέ τη μορφή εντολής. Δεν έχω εκπροσωπήσει, λοιπόν, ποτέ την Cosco και δεν έχω πάρει ένα ευρώ από αυτήν. Αλλά αν υποθέσουμε ότι ήμουν δικηγόρος της, τι το μεμπτόν; Είμαι καθηγητής της Νομικής και υπήρξα γνωστός δικηγόρος. Σημαίνει αυτό ότι επειδή κάποτε είχα κάποιον πελάτη, μου δημιουργεί σύγκρουση συμφερόντων; Ποτέ των ποτών! Προέρχομαι από την κοινωνία και έχω σκοπό να ξαναγυρίσω εκεί, στο πανεπιστήμιο και στο γραφείο μου, όμως στο διάστημα που ασκώ δημόσια εξουσία, μόνο κριτήριο είναι το δημόσιο συμφέρον. Τα υπόλοιπα εκφράζουν μια διάθεση εκβιασμών διά του Τύπου. Θέλω να είμαι σαφής ότι ούτε υπέκυψα ούτε θα υποκύψω ποτέ σε παρόμοιους εκβιασμούς. Εξωτερικά, η αυτονομία της ζωής μου περιορίζεται από τη στιγμή που εμπλέκομαι στην πολιτική. Διατηρώ, όμως, την εσωτερική αυτονομία μου και αυτό ήταν προϋπόθεση για να δεχθώ τον ρόλο. Θέλω να μετάσχω σε ένα σχέδιο μεταρρύθμισης και αλλαγής, και θα το κάνω επειδή έχει πλάκα, με την έννοια ότι εγώ πίστεψα σ' αυτή την ιστορία! Το κίνητρό μου -αν θέλετε να το πω ωφελιμιστικά, η ηδονή στην οποία αποβλέπω- είναι το να έχω συμμετάσχει σε μια μεταβολή. Να έχω μπει σ' ένα τρένο που κινείται, όχι σ' ένα στάσιμο τρένο. Κακά τα ψέματα, αυτή η ευκαιρία δεν παρέχεται σε όλους. Αν την απαρνηθείς γίνεσαι ιδιώτης, με την αρχαιοελληνική έννοια. Η απώτερη ηδονή είναι η περιπέτεια του πώς οι ιδέες και η σκέψη μετουσιώνονται σε κοινωνική πράξη. Ηδονή κάπως αφηρημένη, αλλά για ορισμένους -πιστέψτε με- απολύτως πραγματική». Τον πιστεύω. Ταυτοχρόνως, όμως, σκέπτομαι και την πεζή πλευρά της εξουσίας, διότι μας τελειώνουν τα τσιγάρα και υποχρεώνεται να υποβάλει στον ευγενέστατο φρουρό του την παράκληση να πεταχτεί στο περίπτερο να μας προμηθεύσει. Προσέχω ότι απολαμβάνει κάθε τσιγάρο, όπως ο μαθητής που καπνίζει στα κρυφά. (Με τις συνθήκες που επικρατούν στο Μαξίμου, τον κατανοώ...)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ