Γιατί ο ΟΛΠ πρέπει να παραμείνει Δημόσιος

 

Του Γιώργου Γαβρίλη*

Τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση, επικαλούμενη αποφάσεις της ΕΕ που επιδέχονται αμφισβήτησης, επιχειρεί με έωλες, νομικά, διαδικασίες να επισπεύσει την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του κερδοφόρου Οργανισμού Λιμένος Πειραιά (ΟΛΠ).

Βασικό επιχείρημα των κυβερνητικών εταίρων και των υποστηρικτών της πώλησης είναι ότι η επιτυχημένη λειτουργία της COSCO στον Πειραιά αποδεικνύει ότι η πώληση του λιμανιού σε ιδιώτες θα έχει μόνο οφέλη για το λιμάνι, την οικονομία και τη χώρα. Η ίδια όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί περί δημιουργίας… χιλιάδων θέσεων εργασίας αποδείχθηκαν πλαστή εικόνα, οι όποιες επενδύσεις έγιναν από την COSCO δεν είχαν προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία ενώ τα φορολογικά έσοδα από τη λειτουργία της εταιρίας είναι μειωμένα λόγω των φοροαπαλλαγών που απολαμβάνει.

Μάλιστα οι τελευταίες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην προβλήτα της COSCO και τα αιτήματα που προέβαλλαν ανέδειξαν την ύπαρξη καθεστώτος εργασιακού μεσαίωνα, το οποίο υπάρχει ο κίνδυνος να επεκταθεί στο σύνολο των δραστηριοτήτων του λιμανιού στο ενδεχόμενο πώλησης του.

Αυτή η πραγματικότητα τεχνηέντως αποκρύπτεται και προωθείται η άμεση ιδιωτικοποίηση του λιμανιού με την  COSCO να βρίσκεται σε προνομιακή  θέση  εφόσον εγκριθεί και η επιζήμια για τα συμφέροντα του ΟΛΠ και της ελληνικής οικονομίας πρόταση του «φιλικού διακανονισμού», η οποία επανέρχεται στο Δ.Σ του ΟΛΠ αν και έχει απορριφθεί δυο φορές από το ελεγκτικό συνέδριο.

Ωστόσο, παρά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα της κυβέρνησης, όλοι οι φορείς στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά γνωρίζουν, πολύ καλά, τις επερχόμενες συνέπειες από την μετατροπή του πρώτου λιμανιού της χώρας σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο, αφού ο έλεγχος στην ακτοπλοΐα, στις εμπορευματικές μεταφορές, στον τουρισμό και εν τέλει στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών και οικονομικών αναγκών της χώρας  περνάει στα χέρια ενός ιδιωτικού μονοπωλίου ενώ αφαιρούνται ακόμα και οι στοιχειώδεις δυνατότητες δημόσιου ελέγχου σε μια βασική υποδομή για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την εθνική άμυνα της χώρας.

Ειδικά, για τη ζωτικής σημασίας, για τη νησιωτική Ελλάδα, ακτοπλοΐα,  το θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς από μια ζημιογόνο, κοινωνικής σημασίας, δραστηριότητα του ΟΛΠ θα επιδιωχθεί από τον ιδιώτη  να καταστεί κερδοφόρα, με το κόστος να μετακυλύετε  στον επιβάτη ή να την υποβαθμίσει πλήρως επικεντρώνοντας σε άλλες, περισσότερο προσοδοφόρες δραστηριότητες.

Σοβαρές θα είναι οι συνέπειες και για την ναυπηγοεπισκευή και για πολλές επιχειρήσεις, που διασυνδέονται με το λιμάνι.

Αυτονόητο είναι επίσης ότι οι πόλεις αποξενώνονται οριστικά από το λιμάνι, αφού αφαιρείται από τις τοπικές κοινωνίες οποιαδήποτε δυνατότητα να έχουν λόγο στα θέματα του λιμανιού, ακόμα και πρόσβαση στον χώρο του.

Έτσι, ο Πειραιάς θα αποτελεί σχεδόν το μοναδικό μεγάλο λιμάνι στην Ευρώπη, που θα λειτουργεί ως ιδιωτικό μονοπώλιο. Να σημειωθεί, δε, ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών που επιχείρησαν οι κυβερνήσεις Θάτσερ και Μέητζορ στην Αγγλία διεκόπησαν αφού απέτυχαν παταγωδώς, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, που μετέτρεψαν σε «νεκρή ζώνη» το άλλοτε μεγάλο λιμάνι του Λίβερπουλ.

Η νέα περιφερειακή διοίκηση με δεδομένο ότι διαφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ θα αναπτύξει πρωτοβουλίες και θα συμμετέχει σε δράσεις κατά της ιδιωτικοποίησης, θα χρησιμοποιήσει όλα τα νόμιμα μέσα για να αποτρέψει αυτή την επιζήμια για το Δημόσιο συμφέρον παραχώρηση.

* Ο Γιώργος Γαβρίλης είναι νεοεκλεγείς Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά