Γράφει ο Χρήστος Λουτράδης
.
Δεν φλερτάρω με την ιδιοτυπη κυριαρχία της πολιτικής ορθότητας που έχει κυριευσει και απονευρώσει κάθε ικμάδα δημιουργικότητας τηςπολιτικής διαδικασίας. Απλά αναρωτιέμαι πόση εναι η απόσταση μεταξύ σεμνότητας και ταπεινότητας και γελοιότητας.
Γιατί μονο γελοία καθίσταται η ηθικολαγνα διακυρηξη περί σεμνότητας και ταπεινότητας όταν συνοδεύεται απο μια ανερυρθίαστη και προκλητική επείδειξη πλούτου και λαιφ-σταιλ που ταιριάζει περισσότερο σε Ρώσσους ολιγάρχες παρά σε εκλεγμένους εκπροσώπους του ελληνικου λαού. Συμπεριφορά που όταν δεν φτάνει στα όρια του κυνισμού ειδικα σε μια περιοδο που η μέση ελληνική οικογενεια δεινοπαθεί για να βγάλει εις πέρας τις στοιχειώδεις οικονομικές υποχρέωσεις της, σίγουρα ειναι αθέλητα σατυρική αφου συμβολίζει με τον πιο περίτρανο τρόπο το πόσο ευκολη μπορεί να γίνει η αποκαθήλωση ενός πολιτκού οντος όταν παρασύρεται απο το εφήμερο, το επιφανείακό και το παροδικό θυσιάζοντας στο βωμό του νεοπλουτισμού την εναπομείνασα αξιοπρέπεια του.
Το χειρότερο δε ειναι όταν κάνουν τον κινέζο...
Από το PRESS-GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου